Słowiński Park Narodowy – Utworzony 1967 r. na wybrzeżu Bałtyku. Ze względu na wartości przyrodnicze uznany za Światowy Rezerwat Biosfery. Powierzchnia 18789 ha z czego 24% stanowią lasy a 56% wody, przede wszystkim jeziora Gardno i Łebsko będące dawnymi zatokami morskimi.
Świętokrzyski Park Narodowy – położony w Górach Świętokrzyskich należących do starych gór. Powstał w 1950 r. i obejmuje powierzchnię 7626 ha, przeważnie zalesioną (95 %). Większą część Parku stanowią Łysogóry z najwyższym szczytem Łysicą (612 m).
Roztoczański Park Narodowy – utworzony w 1974 r. w pn. –zach. części Roztocza. Zajmuje powierzchnie 7905 ha. Charakteryzuje się urozmaiconą rzeźbą terenu i bardzo zróżnicowanymi zespołami leśnymi, występują tutaj m.in. jodły, świerki, buki, dęby, lipy i graby.
Tatrzański Park Narodowy – utworzony w 1954 r. o powierzchni 21164 ha z czego 71% stanowią lasy. Obejmuje on najwyższą część Tatr Polskich. Ich rzeźba o charakterze alpejskim jest wynikiem działalności różnych czynników wielu epok geologicznych. Rezultatem zlodowaceń są duże kotły polodowcowe Czarnego Stawu, Doliny Pięciu Stawów, Kościół Kasprowy, Morskie Oko
Wielkopolski Park Narodowy – utworzony w 1957 r., chroniony od 1933 r. Powierzchnia jego wynosi 5095 ha, z czego 84% to lasy. Przeważają drzewostany sosnowe, niektóre z nich liczą ok. 200 lat, np. w Puszczykowie. Krajobraz Parku został ukształtowany przez lodowiec. Występuje tutaj polodowcowa rzeźba tereny – wzgórza morenowe, ozy, drumliny i charakterystyczne, malownicze jeziora.
Wigierski Park Narodowy – utworzony w 19898 r. Powierzchnia jego wynosi 14956 ha, w tym leśna zajmuje 61%, wodna 19%. Obszar chroniony obejmuje jezioro Wigry, szereg mniejszych jezior, fragment Puszczy Augustowskiej, część doliny Czarnej Hańczy i tereny torfowisk o rzadkich zespołach roślinnych.
WIĘCEJ OFERT
