W tym artykule
Park Narodowy Llogara jest malowniczym obszarem położonym w górach Ceraunian, na południowo-zachodnim wybrzeżu Albanii. Park obejmuje powierzchnię 1769 hektarów i został założony w 1966 roku w celu ochrony unikalnych ekosystemów i bioróżnorodności.
Obszar Parku Narodowego Llogary cieszy się uznaniem ze względu na bogatą florę i faunę występującą na terenie parku, z licznymi gatunkami ptaków i roślin. Oferuje niezwykłą różnorodność krajobrazów, począwszy od zimowych, pokrytych śniegiem szczytów Gór Ceraunskich, po letnie, nasłonecznione wybrzeża Morza Jońskiego. Miejscem szczególnie wartym uwagi jest przełęcz Llogara, położona na wysokości 1027 metrów, która oferuje zapierające dech w piersiach widoki na albańską Riwierę i rozsiane po morzu wyspy.
Region ten charakteryzuje się klimatem śródziemnomorskim, z gorącymi latami i łagodnymi, często suchymi zimami. W wyższych partiach gór, gdzie wysokość nad poziomem morza przekracza 2000 metrów panuje klimat alpejski.
Geologicznie teren parku dominują skały węglanowe, zaś góry zbudowane są głównie z wapienia i dolomitów, co dodaje krajobrazowi unikalnego charakteru.
Park Narodowy Llogara, położony jest w okręgu Wlora na południowy wschód od Orikum i zajmuje teren o powierzchni 1010 ha nad samym Morzem Jońskim. Rozciąga się na wysokości od 200 do ponad 2000 metrów nad poziomem Adriatyku, co czyni go miejscem o wyjątkowej różnorodności krajobrazowej. Bliskość do morza powoduje, że wraz z pięknymi alpejskimi krajobrazami roztaczają się stąd piękne widoki na Morze Jońskie z licznymi wysepkami.
Ze względu na położenie geograficzne, park znajduje się w strefie klimatu śródziemnomorskiego, z wpływami subtropikalnymi, co oznacza umiarkowane, deszczowe zimy oraz ciepłe, a czasem nawet gorące lata. Temperatury oscylują tutaj od 12°C w styczniu do 32°C w lipcu, a średnie roczne opady wynoszą między 1000 a 1200 milimetrów, co jest typowe dla klimatu wilgotnego.
Geologicznie, teren parku charakteryzuje się występowaniem węgla i fliszu z okresów mezozoiku i paleozoiku, co jest typowe dla gór w tej części Albanii. Oprócz swoich walorów krajobrazowych, Llogara cieszy się bogactwem biologicznym. Jest to efekt nie tylko korzystnych warunków klimatycznych, ale również różnorodnej topografii regionu. Park porastają głównie lasy sosnowe, dębowe i jodłowe, które znalazły idealne warunki do rozwoju na miejscowych wapieniach i dolomitach. To sprawia, że Llogara jest jednym z kluczowych obszarów Albanii pod względem bioróżnorodności, zwłaszcza w kontekście ochrony unikalnych ekosystemów leśnych.
Przełęcz Llogara
Przełęcz Llogara (Qafa e Llogarasë) położona między szczytami Maja e Çikës i Maja e Gjipalit na wysokości 1027 metrów i stanowi naturalną granicę między Morzem Adriatyckim na północy a Morzem Jońskim na południu. Przez przełęcz przebiega droga łącząca Dolinę Dukat na północy z Himarą na południu, gdzie najbliższym miastem od strony północnej jest Orikum, a od południowej znajduje się wioska Dhërmi. Z przełęczy rozciągają się spektakularne widoki, szczególnie w kierunku południowym, gdzie góry gwałtownie opadają w stronę Morza Jońskiego.
Maja e Çikës
Maja e Çikës to najwyższy szczyt górski Parku Narodowego Lloara, a także najwyższy szczyt okręgu Wlora wznoszący się na wysokość 2044 metrów nad poziomem morza. Szczyt położony jest w pasmie górskim Vargu detar i stanowi piąty, najwyższy szczyt górski Albanii.
Turystyka
Turystyka stanowi kluczowy sektor parku i stanowi ważny element gospodarki rejonu. Wzdłuż drogi krajowej numer 8 (SH8) rozmieszczone są liczne restauracje i hotele. Park oraz sąsiadujące z nim góry stanowią atrakcyjne tereny dla miłośników pieszych wędrówek.
Na południu parku zlokalizowane jest popularne stanowisko do uprawiania paralotniarstwa, znane z organizacji corocznych, prestiżowych Mistrzostw Świata w Dokładności Paralotniarstwa FAI. Podróżując krętymi drogami parku, można natknąć się na licznych lokalnych producentów, którzy oferują lokalne wyroby. W bliskiej odległości od parku znajduje się także Przełęcz Cezara, która zawdzięcza swoją nazwę Juliuszowi Cezarowi, przemierzającemu te okolice w trakcie pościgu za Pompejuszem, co dodatkowo wzbogaca ofertę kulturową i historyczną regionu.