Grossglockner Hochalpenstraße. Alpejska trasa wysokogórska

Grossglockner Hochalpenstraße to najwyższa utwardzona droga w Austrii, łącząca Bruck w kraju związkowym Salzburg z Heiligenblut w Karyntii. Przebiega przez Fuscher Törl na wysokości 2428 metrów i przełęcz Hochtor na wysokości 2504 metrów. Nazwa drogi nawiązuje do nazwy najwyższego szczytu Austrii – Grossglockner, jest płatną, czynną sezonowo trasą turystyczną zapewniającą spektakularne krajobrazy i niezapomniane wrażenia.

Początek drogi znajduje się w Bruck, w dolinie Salzach i prowadzi przez północną bramkę poboru opłat w Ferleiten, w pobliżu Fusch. Droga składa się z licznych, numerowanych zakrętów w kształcie agrafki, które prowadzą aż do przełęczy Hochtor. Z Fuscher Törl, na wysokości 2428 metrów, odgałęzia się 1,5-kilometrowa droga prowadząca do punktu widokowego Edelweißspitze, znajdującego się na wysokości 2571 metrów.

Malownicza trasa przecina Alpejski Dział Górski (główny łańcuch górski Alp) w tunelu i dalej biegnie na południe obok odgałęzienia prowadzącego do schroniska Glocknerhaus i centrum dla zwiedzających Kaiser-Franz-Josefs-Höhe, położonego na wysokości 2369 metrów. Z tego miejsca roztacza się panoramiczny widok na lodowiec Pasterze oraz masyw Grossglockner, Glocknerwand i Johannisberg. Droga następnie biegnie w dół do południowej bramki poboru opłat w pobliżu Heiligenblut.

Park Narodowy Wysokich Taurów

Największy park narodowy w Austrii, położony w Alpach Wschodnich, obejmujący landy Salzburg, Tyrol i Karyntię. Powstał w 1981 roku i zajmuje powierzchnię ponad 1 800 km². Park Narodowy Wysokich Taurów słynie z bogatej fauny i flory, w tym kozic, świstaków, orłów przednich oraz licznych gatunków roślin alpejskich. Oferuje spektakularne widoki na najwyższe szczyty Austrii oraz liczne lodowce, wodospady i jeziora górskie.

Punkt widokowy Kaiser-Franz-Josefs-Höhe

Centrum dla zwiedzających Kaiser-Franz-Josefs-Höhe znajduje się na końcu ślepej uliczki odchodzącej od głównej trasy. Z tarasu widokowego można zobaczyć najdłuższy lodowiec w Alpach Wschodnich o wdzięcznej nazwie Pasterze oraz szczyty Großglockner, Glocknerwand na północnym zachodzie i Johannisberg na końcu doliny. W 1963 roku w pobliżu lodowca zbudowano kolejkę linową o długości około 150 metrów, która prowadzi na lodowiec.

Centrum posiada wielopoziomowy parking, restauracje oraz centrum wystawowe poświęcone szczytowi Großglockner. Znajduje się tu również specjalna wystawa „WaterLife”, sala harmonii i sala siłowa, gdzie badane są różne pola energetyczne w regionie wokół najwyższej góry Austrii. W niedużej odległości od centrum widokowego, na szlaku widokowym Kaiserdenkmal znajduje się wieża widokowa Wilhelma Swarovskiego.

Historia drogi Grossglockner

Plany budowy drogi przez Hochtor pojawiły się w 1924 roku, a jej inicjatorem była grupa austriackich ekspertów. W tamtych czasach jednak w Austrii, Niemczech i Włoszech było zaledwie 154 000 prywatnych samochodów i 2000 kilometrów długodystansowych dróg asfaltowych, co powodowało, że projekt nie został entuzjastycznie przyjęty przez społeczeństwo. Dodatkowo Austria borykała się z katastrofalnymi skutkami gospodarczymi po I wojnie światowej, tracąc rynki międzynarodowe i cierpiąc z powodu niszczycielskiej inflacji.

Pierwotnie planowana droga żwirowa wydawała się zbyt kosztowna, ale kryzys giełdowy w Nowym Jorku w 1929 roku spowodował, że rząd austriacki ożywił projekt. Droga miała otworzyć jałowe doliny alpejskie na turystykę zmotoryzowaną, co miało zapewnić pracę dla tysięcy osób. W 1930 roku rozpoczęły się prace budowlane, a cztery lata później szef rządu prowincji Salzburg, Franz Rehrl oraz technik Franz Wallack dokonali pierwszego przejazdu przez Alpy samochodem.

Droga Grossglockner High Alpine Road została oficjalnie otwarta 3 sierpnia 1935 roku, a dzień później odbył się międzynarodowy wyścig samochodowy i motocyklowy. Koszty budowy wyniosły 910 milionów austriackich szylingów i okazały się niższe niż pierwotnie szacowano.

Odśnieżanie drogi

W latach 1936 i 1937 350 mężczyzn odgarniło 250 000 metrów sześciennych śniegu, aby utrzymać przynajmniej jeden pas drogi drożnym. Od 1953 roku drogę odśnieżało pięć pługów obrotowych Wallack oraz dwunastu pracowników GROHAG, co pozwoliło usuwać od 600 000 do 800 000 metrów sześciennych śniegu z drogi i parkingów w ciągu około czternastu dni każdego roku w kwietniu. W 1937 roku droga była dostępna przez 132 dni, ale do 1963 roku czas ten wydłużono do 276 dni. Grossglockner High Alpine Road jest zazwyczaj otwarta od początku maja do końca października.

Droga Grossglockner dwukrotnie gościła wyścig kolarski Giro d’Italia. Pierwszy raz miało to miejsce na 17. etapie Giro d’Italia w 1971 roku, wygranym przez Pierfranco Vianelli. Grossglockner był pierwszym i jak dotąd jedynym Cima Coppi rozegranym poza Włochami. Po raz drugi droga pojawiła się na 13. etapie Giro d’Italia w 2011 roku, kiedy to pierwszy na metę dotarł José Rujano, uciekając z Alberto Contadorem.

Grossglockner Hochalpenstraße to nie tylko trasa widokowa, ale również kawałek historii i inżynierii, który przyciąga turystów z całego świata, oferując im niepowtarzalne widoki na alpejskie krajobrazy i możliwość doświadczenia majestatu najwyższych szczytów Austrii.

Ciekawostki o trasie

• Droga przebiega przez Park Narodowy Wysokie Taury w Austrii, oferując widoki na góry, lodowce i doliny
• Trasa jest znana z precyzyjnie zaprojektowanych zakrętów i doskonałego dopasowania do krajobrazu
• Posiada liczne miejsca, gdzie można się zatrzymać i podziwiać panoramy
• Alpejska Trasa Panoramiczna Großglockner jest chronionym zabytkiem, co podkreśla jej znaczenie historyczne i kulturowe
• Droga jest jedną z najpopularniejszych tras widokowych w Alpach i przyciąga każdego roku tysiące turystów
• Najwyższy punkt trasy, Hochtor, znajduje się na wysokości 2504 m n.p.m
• Droga ma długość 48 km i obejmuje 36 zakrętów
• Trasa krzyżuje granicę między Sałzburgiem a Karyntią
• Droga jest otwierana sezonowo, ze względu na trudne warunki w okresie zimowym
• Budowa trasy trwała od 1930 do 1935 roku

Opłaty drogowe. Ceny biletów

• Bilety ulgowe dotyczą samochodów elektrycznych i wodorowych (bez hybryd).
• Bilet dzienny po 18:00 jest tańszy dla samochodów i motocykli.
• Dopłata na drugi dzień jest ważna tylko w tym samym roku kalendarzowym.
• Karty 3-tygodniowe i przepustki sezonowe dostępne są tylko dla pojazdów prywatnych.
• Ceny biletów w PLN wyliczono przy kursie wynoszącym 1 EUR = 4,50 PLN.