Grossglockner Hochalpenstraße. Alpejska trasa wysokogórska

Grossglockner Hochalpenstraße to najwyższa utwardzona droga w Austrii, łącząca Bruck w kraju związkowym Salzburg z Heiligenblut w Karyntii. Przebiega przez Fuscher Törl na wysokości 2428 metrów i przełęcz Hochtor na wysokości 2504 metrów. Nazwa drogi nawiązuje do nazwy najwyższego szczytu Austrii – Grossglockner, jest płatną, czynną sezonowo trasą turystyczną zapewniającą spektakularne krajobrazy i niezapomniane wrażenia.

Początek drogi znajduje się w Bruck, w dolinie Salzach i prowadzi przez północną bramkę poboru opłat w Ferleiten, w pobliżu Fusch. Droga składa się z licznych, numerowanych zakrętów w kształcie agrafki, które prowadzą aż do przełęczy Hochtor. Z Fuscher Törl, na wysokości 2428 metrów, odgałęzia się 1,5-kilometrowa droga prowadząca do punktu widokowego Edelweißspitze, znajdującego się na wysokości 2571 metrów.

Malownicza trasa przecina Alpejski Dział Górski (główny łańcuch górski Alp) w tunelu i dalej biegnie na południe obok odgałęzienia prowadzącego do schroniska Glocknerhaus i centrum dla zwiedzających Kaiser-Franz-Josefs-Höhe, położonego na wysokości 2369 metrów. Z tego miejsca roztacza się panoramiczny widok na lodowiec Pasterze oraz masyw Grossglockner, Glocknerwand i Johannisberg. Droga następnie biegnie w dół do południowej bramki poboru opłat w pobliżu Heiligenblut.

Historia drogi Grossglockner

Plany budowy drogi przez Hochtor pojawiły się w 1924 roku, a jej inicjatorem była grupa austriackich ekspertów. W tamtych czasach jednak w Austrii, Niemczech i Włoszech było zaledwie 154 000 prywatnych samochodów i 2000 kilometrów długodystansowych dróg asfaltowych, co powodowało, że projekt nie został entuzjastycznie przyjęty przez społeczeństwo. Dodatkowo Austria borykała się z katastrofalnymi skutkami gospodarczymi po I wojnie światowej, tracąc rynki międzynarodowe i cierpiąc z powodu niszczycielskiej inflacji.

Pierwotnie planowana droga żwirowa wydawała się zbyt kosztowna, ale kryzys giełdowy w Nowym Jorku w 1929 roku spowodował, że rząd austriacki ożywił projekt. Droga miała otworzyć jałowe doliny alpejskie na turystykę zmotoryzowaną, co miało zapewnić pracę dla tysięcy osób. W 1930 roku rozpoczęły się prace budowlane, a cztery lata później szef rządu prowincji Salzburg, Franz Rehrl oraz technik Franz Wallack dokonali pierwszego przejazdu przez Alpy samochodem.

Droga Grossglockner High Alpine Road została oficjalnie otwarta 3 sierpnia 1935 roku, a dzień później odbył się międzynarodowy wyścig samochodowy i motocyklowy. Koszty budowy wyniosły 910 milionów austriackich szylingów i okazały się niższe niż pierwotnie szacowano.

Odśnieżanie drogi

W latach 1936 i 1937 350 mężczyzn odgarniło 250 000 metrów sześciennych śniegu, aby utrzymać przynajmniej jeden pas drogi drożnym. Od 1953 roku drogę odśnieżało pięć pługów obrotowych Wallack oraz dwunastu pracowników GROHAG, co pozwoliło usuwać od 600 000 do 800 000 metrów sześciennych śniegu z drogi i parkingów w ciągu około czternastu dni każdego roku w kwietniu. W 1937 roku droga była dostępna przez 132 dni, ale do 1963 roku czas ten wydłużono do 276 dni. Grossglockner High Alpine Road jest zazwyczaj otwarta od początku maja do końca października.

Droga Grossglockner dwukrotnie gościła wyścig kolarski Giro d’Italia. Pierwszy raz miało to miejsce na 17. etapie Giro d’Italia w 1971 roku, wygranym przez Pierfranco Vianelli. Grossglockner był pierwszym i jak dotąd jedynym Cima Coppi rozegranym poza Włochami. Po raz drugi droga pojawiła się na 13. etapie Giro d’Italia w 2011 roku, kiedy to pierwszy na metę dotarł José Rujano, uciekając z Alberto Contadorem.

Grossglockner Hochalpenstraße to nie tylko trasa widokowa, ale również kawałek historii i inżynierii, który przyciąga turystów z całego świata, oferując im niepowtarzalne widoki na alpejskie krajobrazy i możliwość doświadczenia majestatu najwyższych szczytów Austrii.

Atrakcje przy drodze

Wysokogórska droga w Austrii oferuje oprócz niesamowitych widoków liczne atrakcje, punkty widokowe i informacyjne dzięki którym można dowiedzieć się wielu ciekawych informacji o regionie, budowie geologicznej alp czy przyrodzie.

Piffkar

Na wysokości 1620 metrów, tuż za punktem poboru opłat Ferleiten/Fusch, znajduje się pierwsza większa atrakcja trasy. Wystawa „Salzburg’s Tallest – The Fascination of Mountains” poświęcona jest najwyższym szczytom Salzburga i fascynującej natury górską regionu. Znajduje się tutaj ścieżka edukacyjna prowadząca przez obszar specjalnej ochrony przyrody, plac zabaw dla dzieci z motywem poszukiwania złota oraz sklep z pamiątkami. To idealne miejsce na pierwszą przerwę podczas podróży górską trasą.

Hochmais – informacje o lodowcach

Hochmais to punkt informacyjny o lodowcach, kolejny spośród dwunastu stacji edukacyjnych rozmieszczonych wzdłuż całej trasy. Można tutaj uzyskać szczegółowe informacje o lodowcach regionu i ich wpływie na kształtowanie alpejskiego krajobrazu.

Haus Alpine Naturschau – świat świstaków

Muzeum przyrodnicze Haus Alpine Naturschau to doskonała okazja do zgłębienia wiedzy na temat uroczych gryzoni zamieszkujących tereny przez które przebiega wysokogórska droga Grossglockner. Miejsce to szczególnie warto odwiedzić podróżując z dziećmi.

Wystawa obejmuje film dokumentalny o świstakach, interaktywny plac zabaw z elementami edukacyjnymi oraz ścieżkę dydaktyczną prowadzącą przez system tuneli. Każde pomieszczenie zawiera oddzielne zadanie do wykonania. Dzieci mogą tu również sfotografować się przy eksponacie koparki-świstaka.

Warto wiedzieć, że świstaki około 90 procent życia pod ziemią w norach sięgających nawet dwóch metrów głębokości.  W okresie zimy zapadają w hibernację na okres od sześciu do siedmiu miesięcy, podczas której wykorzystują zgromadzone zapasy tłuszczu.

Edelweißspitze – najwyższy punkt na trasie

znajdujący się na wysokości 2 572 m n.p.m. Szczyt leży w grupie szczytów Glocknera, na północny wschód od Grossglocknera, i można do niego dotrzeć boczną drogą „Edelweißstraße” odgałęziającą się tuż pod przełęczą Fuscher Törl przy Restauracji Dr.-Franz-Rehrl-Haus. Na platformie widokowej znajdującej się na szczycie góry wznosi się owalny, kamienny punkt widokowy otoczony parkingiem.

Przy dobrej pogodzie roztacza się stąd panorama na 37 „trzytysięczników” (m.in. Grossglockner, Fuscherkarkopf, Hohe Dock) oraz 19 pól lodowcowych, w tym między innymi na lodowiec Pasterze. W wieży znajduje się tzw. Bikers Point dla motocyklistów oraz tablice informacyjne w czterech językach, przybliżające historię wyścigów samochodowych i motocyklowych z lat 30. XX wieku.

Miejsce pamięci Fuscher Törl

Na wysokości 2428 metrów znajduje się pomnik zaprojektowany przez architekta Clemensa Holzmeistra. Pomnik, wykonany na zlecenie kanclerza federalnego Kurta Schuschnigg upamiętnia robotników, którzy zginęli podczas budowy drogi.

Nad wejściem do miejsca pamięci widnieje łaciński napis „Saxa terrae loquuntur gloriam tuam” („Kamienie ziemi głoszą twoją chwałę”). Tablica pamiątkowa zawiera nazwiska wszystkich robotników, którzy stracili życie podczas tego niezwykłego przedsięwzięcia budowlanego. Taras widokowy oferuje jedne z najpiękniejszych widoków na Grossglockner i uznawany jest za najlepsze miejsce do fotografowania na całej trasie.

Wystawa Fuscher Lacke

W tym punkcie prezentowana jest wystawa poświęcona historii budowy drogi Grossglockner. Trasa została ukończona w zaledwie 26 miesięcy między 1930 a 1932 rokiem przez około 4000 robotników. Podczas budowy przemieszczono 870 tysięcy metrów sześciennych ziemi i skały. Uroczyste otwarcie nastąpiło 3 sierpnia 1935 roku.

Wystawa geologiczna „Okna Taurów”

Wystawa geologiczna prezentuje wyjątkowe zjawisko – najwyższe góry regionu Hohe Tauern składają się ze skał, które normalnie znajdowałyby się w najgłębszych warstwach geologicznych Alp. Okno Taurów umożliwia obserwację tych głębokich warstw na powierzchni, oferując wgląd w historię Ziemi liczącą miliony lat. W centrum tego geologicznego okna znajdują się cztery masywne rdzenie gnejsowe powstałe z płynnej magmy, które utworzyły słynne szczyty jak Grossvenediger i Hoher Sonnblick.

Centrum przyrodnicze Schöneck

Na wysokości 1953 metrów znajduje się centrum przyrodnicze ze szlakiem botanicznym prowadzącym przez „Cudowny świat łąk Glockner”. Pieszy szlak okrężny koncentruje się na różnorodności kwiatów i owadów występujących w wyjątkowych łąkach alpejskich. Między Rasthaus Schöneck a Glocknerhaus rozciągają się najwspanialsze i najbogatsze w kwiaty łąki alpejskie – Pockhorner Wiesen. Krótki dziesięciominutowy spacer szlakiem pozwala lepiej zapoznać się z przyrodniczym fenomenem regionu.

Przełęcz Hochtor

Na wysokości 2504 metrów przebiega granica między Salzburgiem a Karyntią. Wystawa „Pass Sanctuary” (Passheiligtum Hochtor) funkcjonuje jako lokalne muzeum historyczne przedstawiające bogatą spuściznę kulturową regionu. Prezentuje ewolucję obszaru od czasów starożytnych do współczesności oraz zwyczaje i tradycje lokalnych społeczności. Szlak edukacyjny dostarcza informacji o historii szlaku i okolicznej przyrodzie.

Rezerwat Ferleiten

Park dzikiej przyrody i przygód położony bezpośrednio przy drodze Grossglockner oferuje możliwość spotkania z ponad 200 gatunkami zwierząt alpejskich. Na 15 hektarach ulokowano 40 różnych atrakcji.. Dom Ryb prezentuje interaktywną wystawę Parku Narodowego Wysokich Taurów prezentującą życie podwodne regionu. Spacer po parku trwa około godziny, a wszystkie ścieżki są przystosowane dla wózków dziecięcych i inwalidzkich.

Muzeum Koziorożców w Heiligenblut

Pierwsza placówka w krajach niemieckojęzycznych poświęcona koziorożcom alpejskim. Znajduje się tu interaktywna wystawa „Król i jego tron – Życie w Parku Narodowym”. Ekspozycja prowadzi przez siedem sal wystawowych na trzech poziomach, oferując spacer po stromej „ścianie skalnej” i poznanie trudnego, wysokogórskiego środowiska.

Z wystawy dowiedzieć się można wielu ciekawych aspektów związanych z życiem tych niesamowitych zwierząt. Dowiemy się między innymi o tym, że koziorożce alpejskie żyją na wysokości od 1700 do 3500 metrów, na stromych zboczach o nachyleniu 35-45 stopni. Samce mogą ważyć do 110 kilogramów i mierzyć około metra w kłębie, podczas gdy samice są znacznie mniejsze, osiągając maksymalnie 45 kilogramów.

Zabytkowa kolejka na lodowiec

Kolejka lodowcowa Grossglockner oferuje „podróż w czasie do lodowca”. Wycieczka rozpoczyna się na Kaiser-Franz-Josefs-Höhe, gdzie do 1930 roku sięgał brzeg lodowca. Pierwszych 144 metrów przewyższenia można pokonać kolejką linową do stacji dolnej Gletscherstand 1960. Podczas spaceru można kontynuować podróż w czasie od 1960 roku do teraźniejszości, odkrywając fascynujący świat „wiecznego lodu”. Po krótkiej jeździe kolejką i wędrówce dociera się do Pasterze – największego lodowca w Alpach Wschodnich. Ścieżka edukacyjna prowadzi do szczelin, strumieni i młynów lodowcowych.

Kolejka linowa Schareck

Kolejka linowa zapewnia możliwość transportu z Heiligenblut na wysokości 1301 metrów przez trzy strefy klimatyczne do punktu widokowego znajdującego się na wysokości 2604 metrów nad poziomem morza. Z tego miejsca rozciąga się widok na 40 trzytysięczników, od góry Sonnblick (3105 m) po najwyższą górę Austrii – Grossglockner (3798 m).

Ptaki drapieżne Wysokich Taurów

Region Hohe Tauern stanowi wyjątkowe miejsce w Austrii pod względem występowania dużych ptaków drapieżnych. Park Narodowy jest domem dla około 40 par orłów przednich, co stanowi około 15 procent całej austriackiej populacji tego gatunku.

Dolina Rauris odgrywa szczególną rolę w projekcie przywracania sępów brodatych. W roku 1986 nastąpiło pierwsze uwolnienie do dzikiej przyrody Sępa Brodatego, a pierwsze, urodzone na wolności pisklę urodzone w dzikiej naturze przyszło na świat właśnie w tej dolinie. Latem można tu spotkać liczne grupy sępów płowych, a od 2013 roku czasami obserwowane są również sępy brunatne.

Na Hochalm na wysokości 1780 metrów nad poziomem morza działają stacje pokazów ptaków drapieżnych, gdzie odbywają się 40-minutowe pokazy lotów z udziałem orłów, sokołów, myszołowów i dużych sów.

Park Narodowy Wysokich Taurów

Największy park narodowy w Austrii, położony w Alpach Wschodnich, obejmujący landy Salzburg, Tyrol i Karyntię. Powstał w 1981 roku i zajmuje powierzchnię ponad 1 800 km². Park Narodowy Wysokich Taurów słynie z bogatej fauny i flory, w tym kozic, świstaków, orłów przednich oraz licznych gatunków roślin alpejskich. Oferuje spektakularne widoki na najwyższe szczyty Austrii oraz liczne lodowce, wodospady i jeziora górskie.

Punkt widokowy Kaiser-Franz-Josefs-Höhe

Centrum dla zwiedzających Kaiser-Franz-Josefs-Höhe znajduje się na końcu ślepej uliczki odchodzącej od głównej trasy. Z tarasu widokowego można zobaczyć najdłuższy lodowiec w Alpach Wschodnich o wdzięcznej nazwie Pasterze oraz szczyty Großglockner, Glocknerwand na północnym zachodzie i Johannisberg na końcu doliny. W 1963 roku w pobliżu lodowca zbudowano kolejkę linową o długości około 150 metrów, która prowadzi na lodowiec.

Centrum posiada wielopoziomowy parking, restauracje oraz centrum wystawowe poświęcone szczytowi Großglockner. Znajduje się tu również specjalna wystawa „WaterLife”, sala harmonii i sala siłowa, gdzie badane są różne pola energetyczne w regionie wokół najwyższej góry Austrii. W niedużej odległości od centrum widokowego, na szlaku widokowym Kaiserdenkmal znajduje się wieża widokowa Wilhelma Swarovskiego.

Ciekawostki o trasie

• Droga przebiega przez Park Narodowy Wysokie Taury w Austrii, oferując widoki na góry, lodowce i doliny
• Trasa jest znana z precyzyjnie zaprojektowanych zakrętów i doskonałego dopasowania do krajobrazu
• Posiada liczne miejsca, gdzie można się zatrzymać i podziwiać panoramy
• Alpejska Trasa Panoramiczna Großglockner jest chronionym zabytkiem, co podkreśla jej znaczenie historyczne i kulturowe
• Droga jest jedną z najpopularniejszych tras widokowych w Alpach i przyciąga każdego roku tysiące turystów
• Najwyższy punkt trasy, Hochtor, znajduje się na wysokości 2504 m n.p.m
• Droga ma długość 48 km i obejmuje 36 zakrętów
• Trasa krzyżuje granicę między Sałzburgiem a Karyntią
• Droga jest otwierana sezonowo, ze względu na trudne warunki w okresie zimowym
• Budowa trasy trwała od 1930 do 1935 roku

Opłaty drogowe. Ceny biletów

• Bilety ulgowe dotyczą samochodów elektrycznych i wodorowych (bez hybryd).
• Bilet dzienny po 18:00 jest tańszy dla samochodów i motocykli.
• Dopłata na drugi dzień jest ważna tylko w tym samym roku kalendarzowym.
• Karty 3-tygodniowe i przepustki sezonowe dostępne są tylko dla pojazdów prywatnych.
• Ceny biletów w PLN wyliczono przy kursie wynoszącym 1 EUR = 4,50 PLN.

Ostatnia aktualizacja 22-07-2025