Żubr to największe zwierzę występujące w Europie, symbol Białowieskiego Parku Narodowego. Do pocz. XX w. przetrwały dwa gatunki żubra –, nizinny /białowieski/ oraz górski /kaukaski/.
Podczas I wojny światowej wyginęła białowieska populacja żubra. W 1923 r. staraniem prof. Jana Sztolcmana, powstało Międzynarodowe Towarzystwo Ochrony Żubra. W 1929 r. do Puszczy Białowieskiej zostały sprowadzone pierwsze osobniki: byk “Borusse” i krowa“Biserta”.
Ostatnią wojnę przeżyło 17 zwierząt. Sukcesy w hodowli rezerwatowej zadecydowały o wypuszczeniu na wolność kilku żubrów. W 1957 r. urodziło się pierwsze na wolności cielę “Potyczka”. Waga dorosłego byka dochodzi do 900 kg, krowy osiągają masę ciała do 650 kg. Żubrzyce przemierzają puszczę w stadach wspólnie z cielętami /5-20 osobników/. Dorosłe byki pozostają poza stadem, do którego dołączają w okresie rui /VIII-IX/. W obu częściach Puszczy Białowieskiej /polskiej i białoruskiej/ zamieszkuje ponad 500 żubrów.