Ciechocinek położony w województwie kujawsko-pomorskim, jest miejscem, gdzie znajduje się największy w Europie kompleks drewnianych tężni solankowych. Zespół trzech tężni, wzniesionych w XIX wieku, razem z warzelnią soli oraz parkami Tężniowym i Zdrojowym, stanowi Pomnik Historii. Tężnie w Ciechocinku pełnią ważną rolę w produkcji soli, przyczyniają się do wytwarzania specyficznego mikroklimatu, a także pełnią ważną rolę dla turystyki regionu.
Historia ciechocińskich tężni sięga drugiej połowy XVIII wieku, kiedy odkryto źródła solanki, choć wydobycie i warzenie soli w tym regionie miało miejsce już w XIII wieku na mocy zezwoleń wydanych przez Konrada I mazowieckiego. Projekt tężni został opracowany przez profesora Akademii Górniczej w Kielcach, Jakuba Graffa. Pierwsze dwie tężnie o długości 648 i 719 metrów powstały w latach 1824-1828. Trzecia tężnia o długości 333 metrów została wybudowana w 1859 roku. Cały kompleks tężni ustawiony jest w kształcie podkowy, osiągając łączną długość 1741,5 metra, przy wysokości każdej tężni wynoszącej 15,8 metra.
Konstrukcja tężni opiera się na dębowych palach wbitych w ziemię, na których spoczywa wanna o szerokości 9 metrów i głębokości 1 metra. Nad nią znajduje się drewniana konstrukcja wykonana z drewna świerkowego i sosnowego wypełniona tarniną. Po tarninie spływa woda solankowa pompowana jest ze źródła nr 11 zwanego jako „fontanna Grzybek„, z głębokości nmieco przekraczającej 414 metrów. Solanka o stężeniu 5,8% wtłaczana jest na szczyt tężni skąd przesącza się po tarninie do wanny, parując pod wpływem wiatru i słońca. W ten sposób tworzy się mikroklimat bogaty w jod, sód, chlor i brom, który sprawia, że tężnie pełnią funkcję naturalnego inhalatorium leczniczego.
Tężnie są integralną częścią procesu produkcji soli. Solanka o najmniejszym stężeniu (9%) zaczyna swoją drogę w tężni nr I, następnie przepływa przez tężnię nr III (16%), aż do tężni nr II, gdzie ostatecznie osiąga stężenie 30%. Następnie solanka rurociągami trafia do warzelni soli, gdzie produkowana jest sól, szlam i ług leczniczy. Tężnie pełnią również rolę gigantycznego filtra powietrza. W 1996 roku wykryto w nich radioaktywne izotopy cezu pochodzące z katastrofy w Czarnobylu, jednak ich stężenie nie stanowiło zagrożenia dla zdrowia ludzi.
W 2017 roku zespół tężni i warzelni soli wraz z parkami Tężniowym i Zdrojowym został wpisany na listę Pomników Historii. W 2019 roku Uzdrowisko Ciechocinek otrzymało 15 milionów złotych z funduszy europejskich na renowację tężni, co stanowiło część większego projektu o wartości przekraczającej 21 milionów złotych. Projekt obejmował remont tężni nr 1, który obejmował wymianę tarniny oraz generalny remont tężni nr 3, w tym wymianę elementów konstrukcyjnych i wzmocnienie fundamentów. Modernizacja obejmowała również budynek przepompowni solanki, ścieżki i tereny wokół tężni oraz instalację oświetlenia nocnego.
Prace renowacyjne rozpoczęto w marcu 2020 roku, a ich zakończenie planowane było na grudzień 2021. Remont tężni nr 3 rozpoczął się jako pierwszy, natomiast prace nad tężnią nr 1 ruszyły we wrześniu 2020 roku. Dzięki tym działaniom tężnie w Ciechocinku nie tylko zachowują swoją historyczną i architektoniczną wartość, ale również kontynuują swoją rolę jako ważny element infrastruktury uzdrowiskowej.
Tężnie w Ciechocinku stanowią wyjątkowy zabytek techniki i przyrody, będąc jednocześnie istotnym miejscem dla turystyki zdrowotnej i krajoznawczej w Polsce.