Europa

Pochodzenie nazwy Europy sięga starożytnej Grecji, od słowa Εὐρώπη (Europe), które weszło do wielu języków świata w łacińskiej formie Europa. Etymologia tego terminu pozostaje niepewna. Jedna z teorii sugeruje, że może pochodzić od greckiego εὐρωπός, co oznacza „łagodnie wznoszący się” lub od asyryjskiego ereb, oznaczającego „zachód”. Inna hipoteza wskazuje na semickie korzenie słowa, które mogłoby oznaczać „ciemny”. W Europie jest też znana jako Stary Kontynent.

Granice Europy, zwłaszcza te z Azją na wschodzie i południowym wschodzie, są tematem kontrowersji i różnią się w zależności od interpretacji naukowej w różnych krajach. Anglosaska nauka prezentuje tutaj największe rozbieżności. Generalnie uważa się, że Europa rozciąga się od Oceanu Atlantyckiego na zachodzie po góry Ural na wschodzie oraz od Oceanu Arktycznego na północy po Morze Śródziemne, Morze Czarne i góry Kaukaz na południu, z zastrzeżeniem, że Kaukaz w niektórych przypadkach jest zaliczany do Europy.

Geograficznie, Europa leży całkowicie na półkuli północnej. Oblewają ją Ocean Arktyczny od północy, Ocean Atlantycki od zachodu oraz Morze Śródziemne i Morze Czarne od południa. Granicę lądową z Azją uzupełniają cieśniny Bosfor i Dardanele. Od Afryki Europa oddzielona jest cieśninami Gibraltarską i Sycylijską, a od Ameryki Północnej – Cieśniną Duńską między Grenlandią a Islandią.

Powierzchnia Europy wynosi od 10,2 do 10,5 mln km², z czego około 4 mln km² to europejska część Rosji. To około 2% powierzchni kuli ziemskiej i około 7,5% powierzchni lądów. Europa jest większa jedynie od Australii, stanowiąc 1/5 Eurazji i jako jej największy półwysep, jest najbardziej wysunięta na zachód.