Atrakcje turystyczne Tajlandii

Tajlandia, oficjalnie znana jako Królestwo Tajlandii, to państwo położone w południowo-wschodniej Azji. Graniczy ono z Laosem i Kambodżą na wschodzie, Malezją na południu oraz Mjanmą (Birmą) na zachodzie i północnym zachodzie. Do 11 maja 1949 roku państwo to nosiło nazwę Syjam, jednak obecnie jest znane jako Tajlandia, co po tajsku oznacza „wolny.”

Geograficznie Tajlandia (Królestwo Tajlandii ) jest krajem nizinnym, rozciągającym się na obszarze Półwyspu Indochińskiego. Centralną część kraju zajmuje Nizina Menamu o powierzchni 100 tysięcy km². Na północnym wschodzie znajduje się płaska równina Korat, która jest ograniczona od południa pasmem Dongrak oraz od Niziny Menamu górami Thiu Khao Phetchabun. Obszar północny i zachodni zajmują młode pasma górskie, powstałe w mezozoiku, o przebiegu południkowym. Do tych pasm górskich należą Tanen Taunggyi, w tym najwyższy szczyt Tajlandii, Doi Inthanon – osiągający wysokość 2595 m n.p.m. – oraz Doi Luang.

Linia brzegowa Tajlandii ma długość ponad 2600 km i charakteryzuje się niskimi wybrzeżami o rozbudowanej linii brzegowej. Na Morzu Andamańskim leży największa z tajskich wysp, Phuket o powierzchni 542 km². W Zatoce Tajlandzkiej znajdują się również znaczące wyspy, takie jak Ko Samui (280 km²) i Koh Chang (217 km²). Tajlandię każdego roku odwiedza około 30 milionów turystów. Ruch drogowy w Tajlandii jest lewostronny, a do poruszania się po drogach wymagane jest międzynarodowe prawo jazdy, co turystom odwiedzającym ten kraj ułatwia korzystanie z pojazdów. Stan dróg w kraju jest bardzo dobry.

Atrakcje turystyczne Tajlandii

Bangkok

Stolica i jednocześnie największe miasto Tajlandii, usytuowane u ujścia rzeki Menam do Zatoki Tajlandzkiej. Miasto to liczy ponad 5,6 miliona mieszkańców, a jego obszar metropolitalny około 15 milionów ludzi. Miasto ze względu na bogatą kulturę przyciąga co roku ogromne rzesze turystów.

Nie sposób nie poświęcić kilku słów samej nazwie miasta, która w pełnym brzmieniu składa się z aż 43 sylab. Nie bez powodu znajduje się ona w Księdze Rekordów Guinnessa jako najdłuższa nazwa geograficzna na świecie. Pełne brzmienie nazwy w tłumaczeniu oznacza

„Miasto aniołów, wielkie miasto, rezydencja świętego klejnotu Indry (Szmaragdowego Buddy), niezdobyte miasto Boga, wielka stolica świata, ozdobiona dziewięcioma bezcennymi kamieniami szlachetnymi, pełna ogromnych pałaców królewskich, równających niebiańskiemu domowi odrodzonego Boga; miasto, podarowane przez Indrę i zbudowane przez Wiszwakarmana.” – (źródło: wikipedia)

Do roku 1764, miasto to było jedynie małą wioską o nazwie Bang Makok (Wieś Drzewek Oliwnych), a dopiero po zniszczeniu dawnej stolicy Tajlandii, Ajutthaji, przez wojska birmańskie w tym samym roku, na tym terenie zbudowano obóz warowny. W 1782 roku, podczas koronacji Rama I, miasto otrzymało swoją pełną i rozbudowaną nazwę składającą się z 43 sylab.

Według Światowej Organizacji Meteorologicznej Bangkok jest najgorętszą stolicą na świecie, ze średnią roczną temperaturą przekraczającą 28°C. Kwiecień to najcieplejszy miesiąc z przeciętną temperaturą dzienną wynoszącą 31°C, podczas gdy grudzień jest najchłodniejszym miesiącem, gdzie średnia temperatura wynosi 26°C.

Khao San (Thanon Khao San)

Nazwa Khao San, co w tłumaczeniu oznacza „zmielony ryż”, nawiązuje do dawnej funkcji tej ulicy, która niegdyś stanowiła centrum handlu ryżem. Przez ostatnie dwie dekady Khao San przekształciła się w miejsce odwiedzane przede wszystkim przez backpackerów, oferując im niedrogie noclegi. Jest to również świetna baza wypadowa dla podróżujących po Tajlandii. Khao San znajduje się w bliskiej odległości od najważniejszych atrakcji turystycznych starego Bangkoku – około 1 km na północ od Wielkiego Pałacu Królewskiego i Świątyni Szmaragdowego Buddy, co sprawia, że jest to miejsce cieszące się dużą popularnością.

Klimat i charakter ulicy Khao San definiują przede wszystkim liczne kawiarenki, bary, kluby muzyczne, hostele oraz stragany uliczne, gdzie można nabyć pamiątki, jedzenie i odzież. Nie brakuje także salonów tatuażu i miejsc oferujących masaż. Ta ulica jest zawsze pełna życia i zgiełku.

Wielki Pałac Królewski w Bangkoku

Wielki Pałac Królewski (Phra Borom Maha Ratcha Wang) to imponujący kompleks budynków znajdujący się w sercu Bangkoku i związany z długą i bogatą historią kraju. Pałac ten stanowił  oficjalną rezydencję królów Tajlandii od XVIII wieku aż do połowy XX wieku. Dopiero w 1946 roku, po tragicznej śmierci króla Anandy Mahidola, jego następca, król Bhumibol Adulyadej postanowił przenieść królewską siedzibę do pałacu Chitralada.

Historia budowy Wielkiego Pałacu rozpoczęła się w roku 1782, za panowania Ramy I. Był to okres, kiedy Tajlandia przechodziła istotne zmiany polityczne i społeczne. Władca ten zlecił budowę tego monumentalnego kompleksu, który miał stanowić rezydencję królewską, a jednocześnie stać się symbolem potęgi i stabilności monarchii tajskiej. Kompleks pałacowy położony jest na wschodnim brzegu rzeki Menam i jest otoczony obronnym murem o łącznej długości 1900 metrów. Rozciąga się na obszarze wynoszącym 218 tys. m², co sprawia, że ​​jest to jeden z największych kompleksów królewskich na świecie.

W skład kompleksu wchodzi wiele imponujących budowli i miejsc o wyjątkowym znaczeniu. Jednym z najważniejszych miejsc jest Świątynia Szmaragdowego Buddy (Wat Phra Kaew) która mieści posągi Buddy wykonane ze złota, srebra i kamienia. Natrafimy tu na imponujący posąg „Szmaragdowego Buddy” wykonanego jest z lanego złota o wadze 75kg i ozdobionego drogocennymi kamieniami. Znaczącą częścią Wielkiego Pałacu jest Chakri Mahaprasad Hall – budowla w stylu włoskiego odrodzenia. Jest to niezwykła mieszanka tajskiego i europejskiego wzornictwa, która zachwyca swoją architekturą i detalami.

Świątynia Reclining Buddha (Wat Pho)

Wat Pho, znana również jako Wat Phra Chetuphon lub Świątynia Leżącego Buddy, jest jednym z najważniejszych i najstarszych ośrodków buddyjskich w stolicy Tajlandii, Bangkoku. Ta monumentalna świątynia buddyzmu theravāda, usytuowana w dzielnicy Phra Nakhon, jest ważnym miejscem kultu oraz pielgrzymek dla wyznawców buddyzmu. Powierzchnia świątyni wynosi 80 tys. metrów kwadratowych, co czyni ją jedną z największych świątyń w Bangkoku. Rozmiar świątyni, bogactwo i głębia duchowa przyciąga zarówno turystó jak również wyznawców buddyzmu – Wat Pho skrywa bowiem ponad tysiąc różnych wizerunków Buddy, z których najbardziej rozpoznawalny to słynny Leżący Budda.

Leżący Budda to arcydzieło tajskiej sztuki sakralnej, o długości 46 metrów i wysokości 15 metrów. Ten majestatyczny posąg przedstawia Buddę w stanie parinirwany, czyli osiągnięcia nirwany po śmierci. Jego postać jest ukazana w pozycji leżącej na boku, z jedną dłonią opartą pod głową, co symbolizuje spokój i harmonię. Wat Pho stanowi centrum nauki oraz edukacji buddyjskiej – świątynia znana jest ze swojego szpitala tajskiej medycyny tradycyjnej oraz jako miejsce, gdzie praktykowane są tradycyjne tajskie masaże, stanowiące ważną część dziedzictwa kulturowego Tajlandii.

Khlongy w Bangkoku

Khlong lub klong to termin odnoszący się do wodnych kanałów transportowych w Tajlandii. Klongi pełnią wiele istotnych funkcji, włączając w to transport, handel (znane jako „pływający bazar”), kąpiele i odprowadzanie nieczystości – połączone z są z rzekami, co zapobiega zastojom wody i umożliwia zachowanie odpowiednich standardów higieny. W przeszłości khlongi były kluczowym elementem systemu komunikacyjnego Bangkoku, co przyniosło miastu przydomek „Wenecji Wschodu”.

Obecnie większość z kanałów zostało zasypanych i przekształconych w ulice, jednak w  zachodniej części miasta, znanej jako Thonburi – klongi przetrwały pełniąc już jedynie atrakcję turystyczną. W centrum Bangkoku do dnia dzisiejszego zachował się ważny klong, znany jako Khlong Saen Saeb, który odgrywa istotną rolę jako trasa transportowa i nadal wykorzystywany jest jako alternatywa dla zatłoczenia dróg.

Tradycyjne pływające targowiska, chociaż obecnie występują głównie na trasach turystycznych, pozostają ważnym elementem tajskiej kultury. Jednym z najbardziej znanych z nich jest targ Damnoen Saduak.

Chiang Mai i okolice

Chiang Mai (Chiengmai lub Chiangmai) to największe miasto północnej Tajlandii, a jednocześnie stolica prowincji Chiang Mai i drugie co do wielkości miasto w kraju. Położone jest 700 km na północ od Bangkoku, w górskim regionie zwanym tajskimi wyżynami. Miasto to zamieszkuje 1,2 miliona ludzi, co stanowi ponad 66 procent ogółu ludności prowincji Chiang Mai.

W języku tajskim Chiang Mai oznacza „Nowe Miasto”. Zostało założone w 1296 roku jako nowa stolica Lan Na, zastępując wcześniejszą stolicę, Chiang Rai. Położenie miasta nad rzeką Ping będącą głównym dopływem rzeki Chao Phraya zapewniało bliskość do głównych szlaków handlowych i stanowiło ważny ośrodek handlu.

Tajskie góry

Góry Kardamonowe, znane również jako Phnom Kravanh w języku khmerskim lub เขาบรรทัด Banthat w języku tajskim, stanowią zrębowe pasmo górskie rozciągające się w Azji Południowo-Wschodniej, na obszarze Półwyspu Indochińskiego. Te imponujące góry rozciągają się na długości około 400km od południowej części Kambodży i południowo-wschodniej Tajlandii i biegną wzdłuż wybrzeża Zatoki Tajlandzkiej tworząc naturalną barierę na zachód od Niziny Mekongu. Na południowy wschód od Gór Kardamonowych znajdują się Góry Słoniowe, które czasem uważa się za przedłużenie lub część Gór Kardamonowych. Góry charakteryzują typową rzeźbą średniogórską, a najwyższym szczytem w tym regionie jest Phnum Aôral, wznoszący się na wysokość 1813 m n.p.m – jest to zarazem najwyższy punkt Kambodży.

W Górach Kardamonowych dominuje klimat zwrotnikowy monsunowy, co sprawia, że region ten jest porośnięty bujnym, wiecznie zielonym lasem równikowym. Prowadzona jest tu eksploatacja drzewa tekowego, a na niższych poziomach terenu znajdują się obszary rolne na których uprawia się kardamon i pieprz.

Ayutthaya

Ajutthaja, znane również jako Phra Nakhon Si Ayutthaya, to urokliwe miasto, stanowiące jednocześnie stolicę prowincji Ajutthaja. Usytuowane kilkadziesiąt kilometrów na północ od Bangkoku, to miejsce o bogatej historii i unikalnym dziedzictwie kulturowym. Historia miasta sięga roku 1351, kiedy to król Ramathibodi I założył je po zniszczeniu miasta Lop Buri przez epidemię ospy. Miasto szybko stało się ważnym ośrodkiem handlowym, z rozwiniętymi szlakami handlowymi prowadzącymi do Chin i Indii. Do XV wieku Ajutthaja stała się głównym ośrodkiem władzy w regionie, a miejscowi władcy sukcesywnie podporządkowywali sobie większość obszaru, który obecnie stanowi terytorium Tajlandii. W okresie przełomu XVII i XVIII wieku Ajutthaja była jednym z największych miast świata, zamieszkiwanym przez około milion ludzi – co stanowiło liczbę mieszkańców równą sumie Londynu i Paryża.

Park Historyczny Ayutthaya to jedno z dziesięciu historycznych parków w Tajlandii, zlokalizowane w prowincji Ayutthaya. Ruiny starożytnego miasta Ayutthaya, obejmując ponad 400 budowli stanowiących stupy i klasztory. Miasto zostało założone przez pierwszego króla Syjamu, Ramathibodiego I, w połowie XIV wieku na wyspie utworzonej przez połączenie trzech rzek: Menamu, Lopburi i Pa Sak, stając się stolicą królestwa. W okresie rozkwitu, miasto zamieszkiwało kilkaset tysięcy mieszkańców. Jednakże, w 1767 roku, miasto zostało zdobyte i zniszczone przez wojska birmańskie, co zakończyło jego dynamiczny rozwój i zapoczątkowało proces stopniowego zniszczenia.

Aby powstrzymać dalszą degradację miasta, park historyczny został utworzony w 1982 roku, a  w 1991 roku zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO razem z trzema innymi historycznymi parkami w Tajlandii: Sukhothai, Si Satchanalai i Kamphaeng Phet.

Zatoka Phang Nga

Zatoka Phang Nga to malownicza enklawa Morza Andamańskiego, położona u zachodnich wybrzeży Tajlandii, między popularnym kurortem Phuket, idyllicznymi wyspami Phi Phi a kontynentalnym obszarem Półwyspu Malajskiego. Z uwagi na swoje walory krajobrazowe na obszarze zatoki o powierzchni około 400 km² został utworzony Park Narodowym Phang Nga. Miejsce charakteryzuje niezwykła topografia, oparta na wapiennych formacjach, tworzących niezwykły krajobraz z ponad czterdziestoma wyspami o niesamowitych kształtach. Najwyższe z  wysepek na terenie parku osiągają nawet 275 metrów nad poziomem morza, a na wielu z nich można znaleźć urokliwe jaskinie, wyżłobione przez wodę.

Jedna z tych jaskiń stała się niezwykle znaną za sprawą filmu z serii przygód agenta 007. Na niezamieszkanej wyspie Ko Tapu, potocznie nazywaną „Wyspą Jamesa Bonda”, nakręcono sceny do filmu „Człowiek ze złotym pistoletem” w 1974 roku, gdzie główną rolę agenta Bonda odegrał Roger Moore.