Drapacze chmur w Szanghaju

Szanghaj jest jednym z największych chińskich metropolii. Drapacze chmur dominują nad panoramą miasta będąc symbolem dynamicznie rozwijającego się kraju. W Shanghaju znajduje się obecnie ponad 150 budynków, których wysokość przekracza 150 metrów. Większość z nich to obiekty biurowe.

Szanghaj wyróżnia się na tle innych globalnych metropolii liczbą wieżowców, ustępując jedynie takim miastom jak Nowy Jork, Hongkong, Chicago i Dubaj. Jeszcze trzydzieści lat temu krajobraz Szanghaju był jednak zupełnie inny, a wysokie konstrukcje zaczęto tu wznosić około 1995 roku. Wówczas powstały jedne z pierwszych drapaczy chmur China Merchants Tower (186), Shanghai Commercial Center (165m) oraz Shanghai Industrial Investment Building (150m). W tym samym czasie Chicago mogło pochwalić się już 57 takimi konstrukcjami, w tym jednym przekraczającym 400 metrów. W ciągu zaledwie kilku dekad, Szanghaj osiągnął znaczący postęp, dorównując do wiodących miast w tej dziedzinie budownictwa wysokościowego.

Szanghaj położony jest we wschodnich Chinach przy ujściu rzeki Jangcy, jest jednym z czterech miast wydzielonych w Chińskiej Republice Ludowej. W 2018 roku liczba metropolii wynosiła ponad 24 miliony mieszkańców. Port w Szanghaju zlokalizowany tuż obok jednej z największych światowych giełd jest jednym z największym na świecie pod kątem wielkości przeładunku kontenerowego. Największa liczba wieżowców znajduje się w dzielnicy Pudong i jest to jednocześnie dzielnica z jedną z największych koncentracji wieżowców na świecie.

Nazwa miasta pochodzi od znaków oznaczających „na” i „morze”, choć w dosłownym tłumaczeniu nie oznacza „na morzu” – interpretuje się ją często jako „Najdalszy zasięg morza” lub „W kierunku morza”. W użyciu są również skrócone wersje nazwy: 滬 (Hù) lub 申 (Shēn). W przeszłości Szanghaj nosił wiele przydomków nadanych przez Zachodnich przybyszów, w tym „Paryż Wschodu”, „Królowa Orientu” oraz „Azjatycka Prostytutka”, co odnosi się do okresów upadku miasta w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku, kiedy to rozkwitały tu przestępczość i prostytucja.

Historia miasta

Miasto Szanghaj posiada bogatą historię, której początki sięgają ponad tysiąca lat wstecz. Historia miasta ta zaczyna się od wioski rybackiej istniejącej już w czasach dynastii Han. W roku 751 w okresie rządów dynastii Tang, w obszarze obecnego dystryktu Songjiang powstało hrabstwo Huating. Rozwój Szanghaju nabrał tempa za czasów dynastii Song z uwagi na rozwijający się port morski przy ujściu rzeki Wusong Jiang. Jego początki datuje się na rok 991, kiedy to zmiana biegu rzeki spowodowała przesunięcie linii brzegowej. Zmusiło to statki do zakotwiczenia przy nowym brzegu, w miejscu znanym dzisiaj jako Bund przy rzece Huangpu Jiang.

W 1267 roku Szanghaj zyskał status miasta, a w 1292 roku został oficjalnie ustanowiony hrabstwem przez rząd dynastii Yuan. W tamtych latach hrabstwo zajmowało powierzchnię około 2000 km², składało się z pięciu miasteczek i dwudziestu sześciu wiosek, a łącznie zamieszkiwało je około 350 tysięcy osób. W 1553 roku w Szanghaju powstały pierwsze mury miejskie, których łączna długość wynosiła 4,5 km oraz wznosiły się na wysokość 8 metrów. Do miasta prowadziło sześć bram i trzy wrota wodne. W XVI wieku, za czasów dynastii Ming w mieście dynamicznie rozwijały się różne gałęzie przemysłu choć dominował przemysł tekstylny. W 1685 roku za rządów dynastii Qing, w Szanghaju powstał pierwszy urząd celny.

Drapacze chmur