W tym artykule
Drawieński Park Narodowy jest jednym z 23 parków narodowych w Polsce, położony w północno-zachodniej części kraju, w województwach lubuskim, zachodniopomorskim i wielkopolskim. Park zajmuje obszar około 113,42 km² i charakteryzuje się wyjątkowo malowniczym krajobrazem powstałym w wyniku wycofywania się lodowca.
Teren parku jest zróżnicowany, obejmuje on zarówno lasy liściaste, jak i iglaste, a także liczne torfowiska, łąki i pastwiska. Najbardziej charakterystycznym elementem krajobrazu są jednak rozległe obszary wodne, w tym jeziora, rzeki i strumienie. Najważniejszą rzeką przepływającą przez park jest malownicza rzeka Drawa, której koryto silnie meandruje tworząc tym samym doskonałe warunki do organizacji spływów. Rzeka wije się wśród malowniczych jezior, a czystość wód powoduje, że zamieszkuje tu wiele gatunków ryb, w tym dla takich jak pstrąg potokowy czy szczupak.
Bogactwo flory i fauny parku przyciąga miłośników przyrody. Można tu spotkać rzadkie gatunki ptaków, takie jak orlik krzykliwy, bocian czarny czy żuraw. Lasach parku żyją również liczne gatunki ssaków, w tym jelenie, sarny, dziki oraz bobry.
Drawieński Park Narodowy jest miejscem, które zachwyca swoim naturalnym pięknem i różnorodnością. Jest to idealne miejsce na spokojne spacery po leśnych ścieżkach, obserwację dzikiej przyrody czy spływy kajakowe rzeką Drawą.
Rezerwaty przyrody w otulinie Drawieńskiego Parku Narodowego
W otulinie Parku znajduje się 5 rezerwatów przyrody w tym jeden w województwie lubuskim i cztery w województwie zachodniopomorskim:
Rezerwat przyrody Torfowisko Osowiec
Rezerwat położony w południowej części Puszczy Drawskiej na Pojezierzu Dobiegniewskim, leży w bezpośrednim sąsiedztwie miejscowości Łęczyn oraz Starego Osieczna w województwie lubuskim. Zarządzany przez Nadleśnictwo Głusko, rezerwat zajmuje tereny leśne w Obrębie Wołogoszcz, obejmując oddziały leśne numer 226 l, o.
Torfowisko, integralna część kompleksu wodnego zlewni rzeki Mierzęcka Struga, stanowi ważny element hydrologiczny regionu. W jego południowo-zachodniej części znajduje się system odwodnienia, w postaci rowu kierującego wodę do Mierzęckiej Strugi. W 2001 roku Lubuski Klub Przyrodników, we współpracy z Nadleśnictwem Głusko, zainstalował na tym rowie zastawki piętrzące. Ich celem było ograniczenie odpływu wody z torfowiska, co miało korzystny wpływ na warunki hydrologiczne.
Geograficznie torfowisko znajduje się w polodowcowej rynnie jeziornej, wraz z jeziorami Wuców Duży i Perkoz. Ta charakterystyczna rynna rozciąga się na około 6 km, prowadząc od Starego Osieczna do doliny Mierzęckiej Strugi. W kontekście ekologiczno-krajobrazowym, torfowisko to jest typowym przykładem torfowiska pojeziernego, cechującego się obecnością grubych pokładów gytii jeziorowej w warstwie dennej. Powstanie torfowiska było wynikiem przyspieszonego procesu sztucznego odwodnienia płytkiego jeziora Wuców Mały.
Torfowisko Osowiec wykazuje bogactwo flory i fauny. Charakterystyczną cechą tego obszaru jest zróżnicowany układ roślinności, zarówno strefowy, jak i mozaikowy. Na jego terenie rosną różnorodne gatunki roślin naczyniowych, w tym rzadkie i chronione. W centralnej części torfowiska przeważają rośliny bogate w węglan wapnia, tworząc specyficzne zbiorowiska. Równie interesujące są zastoiska wodne, gdzie można znaleźć wiele roślin zarodnikowych i naczyniowych.
W rezerwacie Torfowisko Osowiec odnotowuje się również występowanie rzadkich gatunków fauny, zwłaszcza płazów. Obszar ten jest dynamiczny i zachowuje w dużej mierze naturalny charakter, co czyni go istotnym elementem ekosystemu regionu.
Rezerwat przyrody Leśne Źródła
Rezerwat stanowi nie tylko ważne miejsce dla ochrony różnorodności biologicznej, ale również cenny obszar do badań naukowych i edukacji przyrodniczej. Zróżnicowane środowisko leśne, bogate w roślinność i faunę, oferuje niezwykłe możliwości do obserwacji i poznawania przyrody w jej naturalnym stanie.
Działania ochronne na tym terenie są skoncentrowane na utrzymaniu i ochronie naturalnych siedlisk, co jest kluczowe dla zachowania unikalnych cech tego ekosystemu. Dzięki ścisłej współpracy między różnymi instytucjami i organizacjami przyrodniczymi, rezerwat ten odgrywa ważną rolę w ochronie polskiej przyrody i stanowi przykład skutecznych działań na rzecz zachowania bioróżnorodności.
Jego wyjątkowość podkreślają także liczne szlaki turystyczne i ścieżki edukacyjne, które pozwalają na bezpośrednie doświadczenie piękna i bogactwa przyrody tego obszaru. Rezerwat „Puszcza nad Drawą” jest zatem nie tylko miejscem ochrony przyrody, ale także ważnym punktem na mapie turystycznej Polski, przyciągającym miłośników przyrody i entuzjastów ekoturystyki.
Stary Załom
Rezerwat florystyczny w powiecie wałeckim, gminie Człopa, stanowi istotne miejsce ochrony przyrody na zachodniej części półwyspu północnego brzegu jeziora Załom, około 5 km na zachód od miejscowości Człopa. Jego utworzenie zostało zainicjowane zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 30 grudnia 1966 roku. Początkowo rezerwat zajmował powierzchnię 0,95 ha, jednak w 2004 roku powierzchnia ta została zwiększona do 5,62 ha.
Lokalizacja rezerwatu na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Puszcza nad Drawą oraz w otulinie Drawieńskiego Parku Narodowego, po jego wschodniej stronie, podkreśla jego znaczenie dla ochrony przyrody w regionie. Rezerwat leży również w obrębie dwóch obszarów sieci Natura 2000: specjalnego obszaru ochrony siedlisk „Uroczyska Puszczy Drawskiej” oraz obszaru specjalnej ochrony ptaków „Lasy Puszczy nad Drawą”.
Głównym celem ochrony rezerwatu jest zachowanie unikalnego ekosystemu, który obejmuje różnorodne siedliska takie jak murawy kserotermiczne oraz łąki zmiennowilgotne na podłożu węglanowym. Te siedliska są domem dla wielu gatunków roślin chronionych, zagrożonych wyginięciem oraz rzadkich, w tym turzycy ptasie łapki (Carex ornithopoda).
Rezerwat znajduje się na terenie Nadleśnictwa Człopa i podlega nadzorowi Regionalnego Konserwatora Przyrody w Szczecinie. W 2007 roku został ustanowiony plan ochrony rezerwatu, mający na celu zapewnienie skutecznej ochrony jego unikalnych wartości przyrodniczych.
Rezerwat przyrody Mszary Tuczyńskie
Rezerwat przyrody o charakterze mszarowym, który znajduje się na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Puszczy nad Drawą i w otulinie Drawieńskiego Parku Narodowego, jest wyjątkowym miejscem ze względu na swoją bogatą florę i unikalne ekosystemy.
Głównym celem ochrony tego rezerwatu jest zachowanie torfowiska źródliskowego wapiennego, które jest kluczowe dla utrzymania różnorodności biologicznej tego obszaru. Rezerwat słynie również z obecności łąk i muraw kserotermicznych, które stanowią siedlisko dla wielu gatunków roślin naczyniowych i mszaków. Wśród nich znajdują się takie gatunki jak: kukułka krwista, kukułka plamista, kukułka szerokolistna, kukułka zaniedbana, kruszczyk błotny, listera jajowata, grążel żółty, podkolan biały, mokradłosz kończysty, drabik drzewkowaty, fałdownik nastroszony oraz tujowiec delikatny. Te gatunki są nie tylko piękne, ale także odgrywają ważną rolę w ekosystemie rezerwatu, a ich ochrona jest kluczowa dla zachowania bioróżnorodności tego unikalnego miejsca.