Valle de la Luna znajduje się 13 kilometrów na zachód od San Pedro de Atacama, na północy Chile, w Cordillera de la Sal na pustyni Atacama. To miejsce cechuje się różnymi formacjami skalnymi i piaskowymi, które zostały wyżłobione przez wiatr i wodę.
To niezwykłe miejsce posiada imponującą gamę kolorów i tekstur, przypominającą powierzchnię Księżyca. W dolinie znajdują się także suche jeziora, gdzie skład soli tworzy białą warstwę pokrywającą powierzchnię terenu. Przedstawia ona różnorodne wypływy solne, które wydają się być dziełem ludzkich rąk. W dolinie można także znaleźć wiele różnych jaskiń.
Kiedy słońce zachodzi, krajobraz nabiera szczególnego uroku, wiatr wieje między skałami, a niebo przechodzi od różowego koloru, przez fioletowy, aż do czerni. Valle de la Luna jest częścią Rezerwatu Narodowego Los Flamencos i została uznana za Święte Miejsce Natury w 1982 roku ze względu na swój naturalny środowiskowy i niezwykły księżycowy krajobraz, od którego pochodzi jej nazwa. Pustynia Atacama jest również uważana za jedno z najsuchszych miejsc na Ziemi, ponieważ niektóre obszary nie uświadczyły ani jednej kropli deszczu przez setki lat.
W dolinie przeprowadzane były testy prototypu pojazdu marsjańskiego, ze względu na surowe i trudne warunki terenowe, które przypominają te na Marsie. To miejsce stanowi nie tylko atrakcję turystyczną, ale także inspiruje badaczy i eksploratorów.
Pustynia Atacama
Atakama, znana również jako Pustynia Atacama lub Desierto de Atacama, jest niezwykłym obszarem pustynnym, który zasługuje na miano jednej z najbardziej suchych miejsc na naszej planecie. Ta imponująca pustynia rozciąga się na północy Chile, pomiędzy dwoma ważnymi pasmami górskimi, Kordylierą Nadbrzeżną a Kordylierą Zachodnią w obrębie dwóch chilijskich prowincji: Norte Chico i Norte Grande.
Charakteryzuje ją roczna suma opadów wynosząca nie więcej niż 100 mm, co jest wynikiem jej położenia w strefie zwrotnikowej oraz wpływu zimnego Prądu Peruwiańskiego. Przykładem skrajnej suszy w tej okolicy jest fakt, że ostatni opad deszczu w miejscowości Iquique miał miejsce w pierwszych latach XX wieku. Rzeki w tej części świata są rzadkością i mają charakter okresowy, a obszary bezodpływowe sprzyjają powstawaniu bagnistych terenów oraz obszarów osadzania soli często będących wynikiem odparowywania wody.
Topografia Atakamy jest zróżnicowana, gdzie piaski i kamienie stanowią dominujący krajobraz. Pustynia ta rozciąga się na długość od 1000 do 1100 kilometrów i osiąga szerokość do 100 kilometrów. Atakama stopniowo wznosi się od wybrzeża Oceanu Spokojnego, a jej wzniesienia osiągają wysokość nawet 4900 metrów nad poziomem morza. Na wybrzeżu spotykamy imponujące klify, które opadają ku oceanowi, osiągając nawet 500 metrów wysokości. Średnia wysokość nad poziomem morza w tej okolicy wynosi około 2240 metrów.
Pustynia Atakama jest wyjątkowym przykładem surowego i nieprzyjaznego środowiska, które przyciąga badaczy i naukowców z całego świata ze względu na swoją unikalną geologię i ekologię.