Misterium Męki Pańskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej trwa cały Wielki Tydzień. Rozpoczyna się w Niedzielę Palmową (w tym roku 20 marca – poświęcenie palm 11.00 – pierwsze sceny Misterium o godzinie 15.00 – „Wjazd Jezusa do Jerozolimy). W tym czasie w Kalwarii przebywają dziesiątki tysięcy osób. Szacuje się, że w wielkopiątkowej procesji bierze udział ok. 100.000 pątników.
Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej powstało na początku XVII wieku. Ufundował je Mikołaja Zebrzydowski, który ujrzał na wzgórzach trzy gorejące krzyże i postanowił wznieść replikę Drogi Krzyżowej. Wzniesione w stylu barokowym założenie nie ma zbyt wiele wspólnego z jerozolimskim pierwowzorem jednak należy dzisiaj do najciekawszych w Polsce założeń krajobrazowo – architektonicznych i do najczęściej uczęszczanych polskich miejsc pielgrzymkowych. Kilkudziesięciotysięczne rzesze pątników gromadzą się zwłaszcza podczas Chwalebnego Misterium Pańskiego w Wielkim Tygodniu oraz w czasie Misterium Pogrzebu i Triumfu Matki Bożej w sierpniu. Klasztor i założenie Kalwarii Zebrzydowskiej są wpisane na Światową Listę Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO.
Sanktuarium Kalwaryjskie składa się z barokowej bazyliki, w której umieszczony jest cudowny wizerunek Matki Bożej Kalwaryjskiej, z klasztoru bernardynów i z zespołu kościołów i kaplic w stylu barokowym i manierystycznym, wkomponowanych w malowniczy krajobraz beskidzki i nazwanych dróżkami kalwaryjskimi. Kaplic jest 44 i maja one nie tylko ciekawą architekturę ale noszą także indywidualne nazwy np. Pałac Piłata. Wszystkie kaplice połączone są ze sobą ścieżkami nazwanymi wydarzeniami związanymi z życiem Jezusa i Maryi – Droga Krzyżowa i Dróżki Matki Boskiej.
Obchód pasyjny Wielkiego Tygodnia nabrał w połowie XVII wieku charakteru Misterium Męki Pańskiej z odpowiednimi scenami odprawianymi przy poszczególnych stacjach. Powstał nawet specjalny scenariusz, który jednak nie przetrwał do naszych czasów, z wyjątkiem sceny zwanej „Dekretem Piłata”. Dzisiejszy scenariusz opracował o. Augustyn Chadam w oparciu o teksty ewangeliczne. Wprowadził on również nowe stroje oparte na wzorze biblijnym a trudniejsze role aktorskie zlecił alumnom Seminarium Duchownego oo. Bernardynów. Obchód pasyjny rozpoczyna się w Niedzielę Palmową wjazdem Pana Jezusa na osiołku do Jerozolimy. W Wielką Środę, wieczorem, odtwarza się scenę uczty u Szymona i zdrady Judasza. W Wielki Czwartek w południe, odbywa się kilkugodzinna procesja pasyjna przeplatana scenami i kazaniami, a rozpoczynająca się ceremonią umycia nóg Apostołom, której tradycyjni dokonuje przełożony klasztoru. Po niej następują sceny na dróżkach: „Modlitwa w Ogrójcu”, „Pojmanie” i „Sąd Kajfasza” i „Zaparcie się św. Piotra”.
W Wielki Piątek procesja rozpoczyna się o godzinie 6.00. Przy stukocie dziesiątek kołatek Mnisi i parafianie inscenizują ostatnie godziny życia Chrystusa: „Poranny sąd u Kajfasza”, „Sąd Piłata”, „Sąd Heroda” i „Dekret Piłata”, czyli wydanie wyroku na Pana Jezusa. Scena ta jest punktem kulminacyjnym całego misterium gromadzącym najwięcej pątników. Po wyroku procesja wyrusza w kierunku Golgoty (Góry Ukrzyżowania; gdzie kończy się Liturgią Męki i śmierci Pana Jezusa oraz przeniesieniem Najświętszego Sakramentu do Grobu Za grupą aktorów pątnicy wędrują od kaplicy do kaplicy, przed którymi inscenizowane są kolejne wydarzenia. Często przy złej pogodzie podejścia pod strome pagórki Kalwarii stają się bardzo trudne. Jeszcze kilka lat temu znaczna cześć pątników pokonywała cała drogę na kolanach jednak teraz jak wydaje się głównie za sprawą ogromnej ich liczby, takie pokonywanie Drogi Krzyżowej staje się niemożliwe. Procesja kończy się około 14.00
Dojazd do Kalwarii Zebrzydowskiej:
Drogą Krajową nr 52 Kraków – Bielsko Biała
Więcej informacji o Wielkim Tygodniu w Kalwarii Zebrzydowskiej:
Wielki Tydzień